Από τον : Ανδρέα Ρουμελιώτη
«ΤΙ σ' ενδιαφέρει περισσότερο και τι σ' απασχολεί: που 'διωξε ο Γιώργος τον Σημίτη ή που αποκλείστηκε απ' το Euro η Εθνική;».
«ΠΡΟΦΑΝΩΣ το δεύτερο»! θα απαντούσαν οι πολλοί, αν υπήρχε τέτοια ερώτηση δημοσκοπική. Εχει άλλα, σοβαρά προβλήματα, ο κόσμος και δεν τον πολυενδιαφέρουν του καθενός η ματαιοδοξία και η μικροπολιτική. Είναι μοιρασμένη, λέει, η γνώμη η κοινή: αν θα ωφεληθεί το ΠΑΣΟΚ απ' αυτό το ξεκαθάρισμα ή αν θα ζημιωθεί. Η αλήθεια είναι πως ο Γιώργος είχε τη γενναιότητα να κάτσει στο τιμόνι σ' ένα πλοίο που πήγαινε να βυθιστεί, όταν ο άλλος «την έκανε» για να μη χρεωθεί τη συντριβή. Έχασε, ξανάχασε και το βυθισμένο καράβι είναι πολύ δύσκολο να ανελκυθεί.
ΌΜΩΣ, ψήφισαν εκατοντάδες χιλιάδες κι έχει πάλι νωπή την εντολή εκείνος να ξαναπροσπαθήσει το τσακισμένο κουφάρι απ' τα μαύρα νερά να βγει. Να γίνει αξιόπλοο, αφού πρώτα επισκευαστεί... Του καπετάνιου η καρέκλα είναι ηλεκτρική κι όποιος να βάλει το καλώδιο στην πρίζα προσπαθεί, κακά τα ψέματα να τον αποκάνει επιθυμεί.
ΟΤΑΝ ευθύνεσαι που το πλοίο έχει βυθιστεί, κάνεις ψιλοκομμένο τουμπεκί και δεν τολμάς να στείλεις στον νέο καπετάνιο μια τόσο υποτιμητική επιστολή. Επικαλούμενος μάλιστα τον πατέρα του -ποιος; εσύ!- που ούτε ζωγραφιστό στα μάτια του δεν ήθελε να σε δει...
ΑΛΛΑ προβλήματα έχει ο κόσμος. Κι αναζητούσε μια νότα αισιοδοξίας, λίγη ελπίδα, έστω απ' του ποδοσφαίρου την Εθνική: πως είμαστε ακόμα μάχιμοι και στον αγώνα ζωντανοί, ότι η Ελλάδα να ξανακάνει θαύματα μπορεί! Αλλά κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού, ούτε ο Ρεχάγκελ η Παναγιά της Τήνου η θαυματουργή. Χειροκροτήστε τον! Εκείνον που τους έχει ευεργετήσει, τον πυροβολούν μόνο κάτι αχάριστοι-κομπλεξικοί. Και η αχαριστία, παιδί μου, είναι μεγάλη ντροπή -τεράστια πληγή!
ΠΟΛΛΑ προβλήματα και σκοτούρες έχει ο κόσμος. Στη Χαλκίδα στα χάι μπαράκια οι χλιδοπρολετάριοι του Σαββατόβραδου -μου λέει ένας φίλος γκαρδιακός που 'χει μαγαζί- ένα ποτό πίνουν όλη νύχτα· δεν φτάνει το χαρτζιλίκι για δεύτερο. Περιμένουν τον μπάρμαν ή κάνα γκόμενο να κεράσει. Ξημερώματα -μου λέει ο σουβλατζής στη γωνία- παίρνουν τρία καλαμάκια βερεσέ και τα γράφει στο τεφτέρι. Αυτό είναι το πρόβλημα -όχι ο Σημίτης κι ο Μητσοτάκης που δεν μπορούν να χαλαρώσουν με τα εγγονάκια τους...
ΟΤΙ όλος ο πλούτος που παρήγαγε η χώρα -απ' την εποχή του Χρηματιστηρίου και ένθεν- περνάει όλο και σε λιγότερα χέρια και βαρυγκομάνε, δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα πολλοί· αυτό είναι το πρόβλημα! Κι ότι μετά το 2010 η διεθνής οικονομία μπαίνει σε περίοδο ύφεσης, θα πέσει πείνα, θα γονατίσει η μεσαία τάξη, θα πληθύνουν οι νεόφτωχοι. Τι μπορεί να παράγει η Ελλάδα για να 'ναι ανταγωνιστική; Πώς το υστέρημά της πιο δίκαια θα διανεμηθεί; Θα 'ναι ικανό το κράτος ένα εισόδημα για όλους πάνω απ' τα όρια της φτώχειας να εγγυηθεί; Αν γι' αυτά υπάρχει διαφωνία και διαφορετική στρατηγική: τότε ναι, όλους μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί. Στ' αμελέτητά μας του καθενός η ματαιοδοξία και οι εγωισμοί.
Πηγή : Enet
«ΤΙ σ' ενδιαφέρει περισσότερο και τι σ' απασχολεί: που 'διωξε ο Γιώργος τον Σημίτη ή που αποκλείστηκε απ' το Euro η Εθνική;».
«ΠΡΟΦΑΝΩΣ το δεύτερο»! θα απαντούσαν οι πολλοί, αν υπήρχε τέτοια ερώτηση δημοσκοπική. Εχει άλλα, σοβαρά προβλήματα, ο κόσμος και δεν τον πολυενδιαφέρουν του καθενός η ματαιοδοξία και η μικροπολιτική. Είναι μοιρασμένη, λέει, η γνώμη η κοινή: αν θα ωφεληθεί το ΠΑΣΟΚ απ' αυτό το ξεκαθάρισμα ή αν θα ζημιωθεί. Η αλήθεια είναι πως ο Γιώργος είχε τη γενναιότητα να κάτσει στο τιμόνι σ' ένα πλοίο που πήγαινε να βυθιστεί, όταν ο άλλος «την έκανε» για να μη χρεωθεί τη συντριβή. Έχασε, ξανάχασε και το βυθισμένο καράβι είναι πολύ δύσκολο να ανελκυθεί.
ΌΜΩΣ, ψήφισαν εκατοντάδες χιλιάδες κι έχει πάλι νωπή την εντολή εκείνος να ξαναπροσπαθήσει το τσακισμένο κουφάρι απ' τα μαύρα νερά να βγει. Να γίνει αξιόπλοο, αφού πρώτα επισκευαστεί... Του καπετάνιου η καρέκλα είναι ηλεκτρική κι όποιος να βάλει το καλώδιο στην πρίζα προσπαθεί, κακά τα ψέματα να τον αποκάνει επιθυμεί.
ΟΤΑΝ ευθύνεσαι που το πλοίο έχει βυθιστεί, κάνεις ψιλοκομμένο τουμπεκί και δεν τολμάς να στείλεις στον νέο καπετάνιο μια τόσο υποτιμητική επιστολή. Επικαλούμενος μάλιστα τον πατέρα του -ποιος; εσύ!- που ούτε ζωγραφιστό στα μάτια του δεν ήθελε να σε δει...
ΑΛΛΑ προβλήματα έχει ο κόσμος. Κι αναζητούσε μια νότα αισιοδοξίας, λίγη ελπίδα, έστω απ' του ποδοσφαίρου την Εθνική: πως είμαστε ακόμα μάχιμοι και στον αγώνα ζωντανοί, ότι η Ελλάδα να ξανακάνει θαύματα μπορεί! Αλλά κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού, ούτε ο Ρεχάγκελ η Παναγιά της Τήνου η θαυματουργή. Χειροκροτήστε τον! Εκείνον που τους έχει ευεργετήσει, τον πυροβολούν μόνο κάτι αχάριστοι-κομπλεξικοί. Και η αχαριστία, παιδί μου, είναι μεγάλη ντροπή -τεράστια πληγή!
ΠΟΛΛΑ προβλήματα και σκοτούρες έχει ο κόσμος. Στη Χαλκίδα στα χάι μπαράκια οι χλιδοπρολετάριοι του Σαββατόβραδου -μου λέει ένας φίλος γκαρδιακός που 'χει μαγαζί- ένα ποτό πίνουν όλη νύχτα· δεν φτάνει το χαρτζιλίκι για δεύτερο. Περιμένουν τον μπάρμαν ή κάνα γκόμενο να κεράσει. Ξημερώματα -μου λέει ο σουβλατζής στη γωνία- παίρνουν τρία καλαμάκια βερεσέ και τα γράφει στο τεφτέρι. Αυτό είναι το πρόβλημα -όχι ο Σημίτης κι ο Μητσοτάκης που δεν μπορούν να χαλαρώσουν με τα εγγονάκια τους...
ΟΤΙ όλος ο πλούτος που παρήγαγε η χώρα -απ' την εποχή του Χρηματιστηρίου και ένθεν- περνάει όλο και σε λιγότερα χέρια και βαρυγκομάνε, δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα πολλοί· αυτό είναι το πρόβλημα! Κι ότι μετά το 2010 η διεθνής οικονομία μπαίνει σε περίοδο ύφεσης, θα πέσει πείνα, θα γονατίσει η μεσαία τάξη, θα πληθύνουν οι νεόφτωχοι. Τι μπορεί να παράγει η Ελλάδα για να 'ναι ανταγωνιστική; Πώς το υστέρημά της πιο δίκαια θα διανεμηθεί; Θα 'ναι ικανό το κράτος ένα εισόδημα για όλους πάνω απ' τα όρια της φτώχειας να εγγυηθεί; Αν γι' αυτά υπάρχει διαφωνία και διαφορετική στρατηγική: τότε ναι, όλους μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί. Στ' αμελέτητά μας του καθενός η ματαιοδοξία και οι εγωισμοί.
Πηγή : Enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου