ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ . Όταν οι πολίτες δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους πουθενά η τελευταία τους λύση είναι τα blogs . Μπορούμε να βοηθήσουμε ?

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Στον Δήμο Τυρού της επαρχίας Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας, βρίσκεται μία από τις ομορφότερες παραλίες που έχει να επιδείξει η χώρα μας. Η παραλία αυτή βρίσκεται στον όρμο Ζαριτσίου

Πάνω από την παραλία, είναι εγκατεστημένο και λειτουργεί ένα κάμπιγκ στο οποίο, αρκετοί συνάνθρωποί μας έχουν από χρόνια τοποθετήσει τα τροχόσπιτά τους και απολάμβαναν χειμώνα καλοκαίρι μέχρι πρόσφατα τις ομορφιές της φύσης

Οι άνθρωποι αυτοί είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος, θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ τυχερούς που μπόρεσαν να βρεθούν σε ένα τέτοιο μέρος, το αγαπούν δε και το φροντίζουν περισσότερο και από τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνον για τα οικονομικά οφέλη που μπορεί να έχουν από αυτό, οι δε απόψεις τους για την ανάπτυξη της περιοχής είναι συνήθως καταστροφικές γι’ αυτήν.

Κάποιοι από τους πολίτες αυτούς λοιπόν που σποραδικά επισκέπτονταν το Ζαρίτσι κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πληροφορήθηκαν ότι ξεκίνησαν έργα κατασκευής λιμενοβραχίονα μπροστά στο χωριό Τυρός. Το έργο αυτό καταρχήν ήταν θετικό γιατί θα βοηθήσει τον θαλάσσιο τουρισμό και την ευρύτερη ανάπτυξη της περιοχής.

Όμως στην Ελλάδα , η κάθε αλλαγή γίνεται χωρίς σωστές μελέτες, στο άρπα κόλλα, με το μικρότερο κόστος, και χωρίς βεβαίως να φροντίσει κανείς να υποστεί η φύση τη μικρότερη φθορά από τις ανθρώπινες επεμβάσεις σ’ αυτήν.

Κατά συνέπεια, αφού θα έπρεπε για την κατασκευή του λιμενοβραχίονα να κατασκευαστούν τσιμεντένια μπλόκια , που στη συνέχεια θα βυθιστούν στο λιμάνι του Τυρού , τι πιο απλό και οικονομικότερο για τον εργολάβο που ανέλαβε το έργο, η κατασκευή αυτή να γίνει στην παραπλήσια με το λιμάνι παραλία του Ζαριτσιού.

Το έγκλημα μπήκε σε λειτουργία και διαπράχτηκε λοιπόν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, που δεν θα το έπαιρνε χαμπάρι κανείς και ο εργολάβος άρχισε να κατασκευάζει τα τσιμεντένια μπλόκια (φυσικά χωρίς άδεια) πάνω στην παραλία Ζαρίτσι, Η καταστροφή που έγινε είναι ανατριχιαστική. Με μπουλντόζες πέταξαν τα βότσαλα της παραλίας στην θάλασσα για να διευρύνουν και να ισιώσουν τον χώρο του «εργοταξίου» που δημιούργησαν.

Δημιούργησαν φαρδύ δρόμο για να έρχονται οι μπετονιέρες και οι γερανοί, οι οποίοι μετακινούν τα τεράστια σιδερένια καλούπια .

Εκεί που σκάει το κύμα τώρα βρίσκονται χυμένα τσιμέντα, πεταμένα σίδερα, κομμάτια σπασμένων πλαστικών σωλήνων και ότι άλλο σκουπίδι μπορεί να υπάρχει σε ένα εργοτάξιο.

Το τοπίο , όταν οι κάτοικοι του κάμπιγκ επισκέφθηκαν την περιοχή και είδαν την κατάσταση με τοποθετημένα 30 γιγάντια μπλόκια έμοιαζε σεληνιακό. Όταν έντρομοι απευθύνθηκαν στον δήμαρχο του Τυρού αυτός αντί άλλης απάντησης άρχισε να κομπάζει ότι θα κάνει την παραλία καλύτερη από πριν. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι την παραλία αυτή την κατασκεύασε η φύση με χιλιάδες χρόνια σμίλεμα και αυτοί οι εγκληματίες την καταστρέψανε σε λίγες μόνο μέρες..

Από κει και πέρα άρχισε ένας μάταιος αγώνας δρόμου που πλήγωσε ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους που κινητοποιήθηκαν για να αποτρέψουν έστω και την τελευταία στιγμή την ολοκληρωτική καταστροφή.

Πρώτα απ όλα βεβαίως ειδοποίησαν όλες τις αρχές και πήραν διαβεβαίωση από την Κτηματική Υπηρεσία Τριπόλεως ότι δόθηκε εντολή στο Λιμεναρχείο και την Αστυνομία να τους σταματήσει . Στην πραγματικότητα δούλευαν ανεμπόδιστοι και κατάφεραν να κατασκευάσουν συνολικά περι τα 60 γιγάντια μπλόκια πάνω στην παραλία. Μιλάμε για ολοκληρωτική καταστροφή!

Στη συνέχεια απευθυνθήκαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μάλιστα αυτά που παρουσιάζονται σαν υπερασπιστές της οικολογίας (ΣΚΑΪ, ΑΛΤΕΡ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΥΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΣΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΕΧΩΔΕ

Μάταια όλα, σαν κάποια ανώτερη εξουσία πέρα από την επίσημη, να κινεί τα νήματα και όλες οι προσπάθειες των πολιτών να μένουν χωρίς αποτέλεσμα.

Ποιος λέει ότι οι πολίτες αυτής της χώρας δεν κινητοποιούνται και δεν αγωνίζονται, όμως όλες οι προσπάθειες είναι καταδικασμένες δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Τ’ ακούς κ. Τατούλη; Tι έκανες κ. Πιπιλή,

Στις συνεχείς διαμαρτυρίες η υπόσχεση ήταν ότι τα μπλόκια θα παραμείνουν εκεί για ένα μόνο μήνα μέχρι να τα πάρουν με πλωτά μέσα.και να τα βυθίσουν στην παραλία του Τυρού………………………

Σήμερα, μετά από τρείς και πλέον μήνες είναι ακόμα εκεί και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος σε μια θαλασσοταραχή να θαφτούν βαθειά στην παραλία και να είναι αδύνατη ή ανάσυρσή τους.

Εν τω μεταξύ έφθασε το καλοκαίρι και οι μόνιμοι θαμώνες του κάμπιγκ άρχισαν να καταπλέουν με τα παιδιά τους στο κάμπιγκ.

Ποια παραλία ; Ποια θάλασσα ; Παραλία δεν υπάρχει. Μπροστά τους υπάρχει ένας απροσπέλαστος τοίχος από τσιμέντο που φθάνει μέχρι κει που σκάει το κύμα Κάτι σαν το τείχος του Βερολίνου να το δείς.

Υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τα παιδιά, τα μπλόκια έγειραν, δημιουργώντας κενά κάτω από αυτά, όταν η θάλασσα πήρε και τα τελευταία βότσαλα που είχαν απομείνει, τέτοια κενά που χωράνε ολόκληρο άνθρωπο. Σίδερα και σκουριασμένα καρφιά εξέχουν σε κάθε πλευρά των τσιμεντένιων ογκόλιθων.

Και έπεται συνέχεια……

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ

Υ.Γ : Η αναφορά πηγής δεν είναι υποχρεωτική .