Υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι...
Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε πει αυτή τη φράση;...
Για παράδειγμα, υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι όσον αφορά την παιδεία στην Ελλάδα.
Αυτοί που, ανεξαρτήτως πολιτικο-κομματικών πεποιθήσεων, θέλουν αλλαγή. Μεγαλύτερη χρηματοδότηση για τα δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ, αξιολόγηση της κάθε σχολής ανάλογα με το ερευνητικό και το εκπαιδευτικό της έργο και εντέλει ένα συμμάζεμα αυτής της αλυσίδας οίκων ανοχής. Μην αυταπατάσθε, μαθητές και γονείς διότι περί αυτού πρόκειται. Βεβαίως και υπάρχουν καλές σχολές, βαβαίως και υπάρχουν καλοί καθηγητές, βεβαίως και υπάρχουν καλοί φοιτητές (κι ας είναι κάποιοι «αιώνιοι») που αντιλαμβάνονται την παιδεία λίγο διαφορετικά κι όχι σαν μία απλή επαγγελματική εκπαίδευση ή ως μία επαγγελματική υποχρέωση.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι. Αυτοί που διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση διότι αύριο-μεθαύριο θα καβαντζώσουν μία συνδικαλιστική θέση ή θα συνεχίσουν να χρησιμποιούν την έδρα τους σα βιτρίνα για τις εξωπανεπιστημιακές τους δραστηριότητες με βιομηχανίες, Ρώσους, Αμερικάνους και κάθε λογής εγκληματική οργάνωση. Και γιατί όλα αυτά; «Για το φοιτητικό κίνημα!» ΟΡΣΕ! «Γιατί που να σε φτάσουν 1500-2000 ευρώ;» ΟΡΣΕ και σʼ εσένα καθηγητάκ του καναπέ.
1. Ποιο φοιτητικό κίνημα ρε νούμερα; Στη σχολή μου έχουμε περίπου 200 άτομα ανα έτος. Επί 5 έτη... κανα χιλιάρικο σύνολο. «Απαρτία» για κάθε συνέλευση είναι (αν δεν κάνω λάθος) η παρουσία τουλάχιστον 150 ατόμων. Ίσως και 200. Σίγουρα όχι 400 και 600 και 700. Που το πάω; Στη σχολή μου έχουμε συνέλευση κάθε τάδε Τρίτη στις 12. Αυτό σημαίνει ότι τα καρντάσια μαζεύοναται στις 2 και αναγκαστικά πάει περίπατο όλη η μέρα. Καταλαβαίνετε τί σημαίνει αυτό για τα μαθήματα που διδάσκονται τις Τρίτες. Ο νόμος προβλέπει 11 εβδομάδες μαθημάτων για κάθε εξάμηνο και σε περιπτώσεις ανάγκης τουλάχιστον 8... όταν λοιπόν πάει 2 η ώρα και δεν έχουν μαζευτεί 200-300 άτομα, η συνέλευση μεταφέρεται την Πέμπτη ως «εξʼαναβολής». Και την Πέμπτη οι 150 αρκούν, ως «απαρτία», για να πάρουν απόφαση για 1000 άτομα. Και την παίρνουν!!! Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε παράταξη (ΕΑΑΚ, ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, ΠΚΣ) μαζεύει 30-40 νοματέους, αρκούν αυτοί οι 40 να πάνε στο 2ο γύρο την ψήφιση ενός πλαισίου κι από εκεί στην ψήφιση του. Άρα 40 άτομα και άντε άλλοι 40 πιο φιλειρηνικοί αριστεροί (στο 2ο γύρο) αποφασίζουν για τις καταλήψεις. Γεια σου ρε δημοκρατία!!! Αυτό είναι το φοιτητικό σας κίνημα; Εμένα μου φαίνεται ότι είναι οι υπόλοιποι 700 που σας γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Κι εγώ έχω κατέβει συμβολικά με τα ΕΑΑΚ κι έχω πάει σε άπειρες συνελεύσεις και τους έχω ψηφίσει αλλά ως εδώ. Δεν μπορώ (δε θέλω δηλαδή) να μένω με τους γονείς μου μέχρι τα 30 μου επειδή δε θαʼχω πάρει πτυχίο ή δε θα χω βρει μια καλή δουλειά. Και ακούς κάτι πράγματα και τρελλαίνεσαι! «Το Οικονομικό έχει κατάληψη». Λες και αυτοί που θα βγουν απο κει θα ανοίξουν την πρώτη μαρξιστική τράπεζα ή θα διοικήσουν και θα συμβουλέψουν τις επιχειρήσεις τους (ή του μπαμπά τους) ανθρωποκεντρικά. Με στόχο την ευημερία των εργατών. Ρε που πάτε ΡΕΕΕΕΕΕΕ; Πολλή φόλα και δεν την αντέχω!2. Από την άλλη υπάρχουν καθηγητές που απλά δεν πατάνε στο γραφείο τους. Δεν τους βρίσκεις ποτέ και πουθενά. Πουθενά! Παρά στέλνουν τους μεταπτυχιακούς τους για διαλέξεις και εργαστήρια και όποιος προλάβει. Βιβλία; Εκεί να δεις τι γίνεται με τις επιδοτήσεις «συγγραμμάτων». Γράφουν οι κύριοι ό,τι να ʽναι, τα τσεπώνουν, εσύ τα διαβάζεις, πας να δώσεις και πέφτουν θέματα από άλλο γαλαξία. Στο 1ο έτος είχα 18 μαθάματα (9+9). Είναι δυνατον να είμαι στο πανεπιστήμιο απʼ τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ σχεδόν καθημερινά; Τράβα βρες σημειώσεις, παλιότερες εργασίες να αντιγράψεις κ.τ.λ. κ.τ.λ.. Κι άμα τους πετύχεις ποτέ στη σχολή σου, παρακάλα να ʽχει γαμήσει το προηγούμενο βράδυ για να μη σε διαολοστείλει.
Και αναρρωτιέμαι. Ποιός ωφελείται απʼ αυτό; Οι φοινδικαλιστές; Οι καναπηγητές; Οι φοιτητές; Οι γονείς τους που τα σκάνε κι ας μην τους περισσεύουν; Ή μήπως το κράτος; Κανείς! Διότι στο τέλος θα επιπλέυσουν οι πολύ άξιοι και τα πλέον αδίστακτα λαμόγια. Για τους ενδιάμεσους τίποτα. Το κακό όμως είναι ότι αυτοί οι λίγοι άξιοι που θα επιπλεύσουν θα πάνε έξω για μεταπτυχιακά και διδακτορικά και θα πληρώσουν τις Αγγλίες, τις Γερμανίες και τις Γαλλίες για να τους κάνουν ανθρώπους. Και πιθανόν θα βρουν εκεί μια σωστή δουλειά και «χαίρεται». Και να σκεφτείτε ότι όλους αυτούς τους δυτικοευρωπαίους τους έχουμε κάνει εμείς ανθρώπους. Γιατί θα σταθούμε τυχεροί αν αυτοί που ξενιτεύονται, επιστρέψουν και παράξουν έργο. Και πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες διότι επιστρέφουν επειδή δεν μπορούν μακριά απʼ την Ελλάδιτσα, το ουζάκι και την παραλία. Οπότε τι μας μένει; Τα λαμόγια... οι κύριοι 50ρηδες και 60ρηδες που ζήσανε τη μεταπολίτευση και μας παρέδωσαν αυτήν την κοινωνία. Εγώ όμως δεν τους αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα φτάσω 50 και 60 χρονών και θα βλέπω παλιούς μου συμφοιτητές που έχουν πίάσει την «καλή» στο δημόσιο ή στο συνδικαλισμό, να μου κουνιούνται ενώ εγώ πηδιέμαι στη δουλειά για τα αυτονόητα. Τέλος κύριοι. Έρχονται κρεμάλες!
Για αυτούς που βγαίνουν κάθε τόσο και τα σπάνε στο δρόμο δεν έχω να πω κάτι. Είμαι ιδεολογικά κατά της βίας. Τους εύχομαι (για να μην πω καμιά βαριά κουβέντα), αυτό που κάνουν να το κάνουν για λόγους που ξέρουν, καταλαβαίνουν και με τους οποίους συμφωνούν. Και να μην είναι υποχείρια παρακρατικών ή δήθεν αριστερών οργανώσεων. Κι εμείς τα ήπιαμε όλα. Κι εμείς μείναμε ξενέρωτοι. Κι εμείς γαμήσαμε. Κι εμείς μείναμε αγάμητοι αλλά δεν κάνουμε κι έτσι. Τα MacDonaldʼsπάντως μην τα λυπάστε. Είναι σάπια έτσι κι αλλιώς.
Για να κλείσω τη σκέψη μου. Αν για κάθε ζήτημα-ερώτημα υπάρχουν 2 απαντήσεις άρα και δύο ειδών άνθρωποι τότε απαντώντας σε 33 ζητήματα ο καθένας αποκτά τη δική του ταυτότητα. Ποιά απ'όλα όμως;
2^33=8.589.934.592
Θα επανέλθω
Eorlingas
1 σχόλιο:
η Καταστροφή περιβαλλοντος στο ζαριτσι συνεχίζεται
Δημοσίευση σχολίου