Η διαχρονική ευθύνη της ελληνικής διπλωματίας

Σχόλιο greekpoliticalreview :

Ήθελα να γράψω άρθρο για την διαχρονική ευθύνη της ελληνικής διπλωματίας στο θέμα των Σκοπίων αλλά αντί αυτού θα σχολιάσω ένα μέρος άρθρου του άλκιμου (βλ πιο κάτω) .

Ο επεκτατισμός δεν ήταν μόνο στην αντζέντα των βαλκάνιων κυβερνητών.
Τις εποχές εκείνες η θέση της ελλάδας ήταν άκρα του τάφου σιωπή .
Ο φίλος εκείνο το καιρό Τίτο που ουσιαστικά δημιούργησε την Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακοδονίας δεν άκουσε κιχ από τους έλληνες κυβερνήτες και διπλωμάτες .
Το γιατί μπορεί να απαντηθεί εύκολα αν σκεφτούμε τι θα μπορούσε η Ελλάδα να κερδίσει από αυτήν την ονομασία .

Οι έλληνες διπλωμάτες(?) πίστευαν πως οι ρευστές πολιτικές συνθήκες και τα ρευστά σύνορα του βαλκανικού χώρου που δημιουργήτο εκείνη τη περίοδο θα μπορούσαν μελλοντικά να γυρίσουν προς το συμφερον της Ελλάδας .

Με απλά λόγια έκαναν ηλιθιωδώς τους κινέζους για να μπορούν να διεκδικήσουν έδαφος των σημερινών Σκοπίων όταν και αν αυτή η μικρή περιοχή θα ήταν και πάλι προς πώληση...

Υ. Γ : Αναλυτικότερα και πιο εμπεριστατωμένα ιστορικά στοιχεία όταν βρώ το βιβλίο που έχω χάσει εδώ και καιρό "Οι λαοι των Βαλκανίων " του Βασίλη Ραφαηλίδη .

Μέρος άρθρου απο τον : alkimosarchive.blogspot
...Το ιστορικό της χρησιμοποίησης αυτού του ονόματος από το σλαβικό τόξο, είναι γνωστό. Το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» (τότε χωρίς εθνολογική έννοια) είναι το κύριο όπλο του πανσλαβισμού και του βουλγαρικού μεγαλοϊδεατισμού για τη διέξοδο τους στο Αιγαίο, ως τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) και ξανά μετά από αυτήν ως τη συνθήκη του Νεϊγί (1920). Στο μεσοπόλεμο η ίδια σκυτάλη περνάει στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα (Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία 1921, Τρίτη Διεθνής, Έκτακτο συνέδριο του Κ.Κ.Ε. 1924), που βυσσοδομεί για ενωμένη και ανεξάρτητη Μακεδονία «χάριν της ειρήνης στα Βαλκάνια και ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και της μπουρζουαζίας». Από το 1944 το παιχνίδι περνάει στον Τίτο και ο φιλόδοξος “Στάλιν των Βαλκανίων” στήνει τα ψευδεπίγραφα: κράτος, έθνος και γλώσσα των Σκοπίων, στην ίδια πάντοτε λογική και με την εξίσου ίδια προοπτική της τάχα “διαιρεμένης” και πάντοτε προς συγκόλληση Μακεδονίας.

Όλο το άρθρο : http://alkimosarchive.blogspot.com/2008/04/blog-post_07.html