21/4/08

Τσίπρας (η αλήθεια που κανείς δε λέει)

Υπάρχει ένα θέμα που με βασανίζει πολύ καιρό τώρα .

Βλέποντας τα καραγκιοζιλίκια του ΣΥΝ και συγκεκριμένα του Αλέξη Τσίπρα αναρωτήθηκα πως γίνεται ένα σοβαρό αριστερό κόμμα (λέμε τώρα) να αποφασίζει τέτοια αλλαγή στη στρατηγική του .
Σε μια συζήτηση που είχα μ ένα φίλο για το θέμα μου λέει : "Ρε μαλάκα άμα δεν τα κάνανε κι αυτά ακόμα στο 4% θα ήτανε " και είχε δίκιο .

Ο Τσίπρας κι ο Αλαβάνος στοχεύουν σε μεγάλα ποσοστά άρα σε λαό που δεν έχει ούτε την μόρφωση ούτε την αριστερή κουλτούρα που χρειάζεται για να ακούσουν σοβαρά και αναλυτικά επιχειρήματα . Το πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο του λαού μας (μαζικά μιλάω) είναι σε επίπεδο "Ζιμπάμπουε" και αυτό ένα κόμμα που στοχεύει ψηλά πρέπει να το διαχειριστεί αναλόγως .
"όταν απευθύνεσαι σε μεγάλα στρώματα μάζας δεν γίνεται να τους μιλάς στη γλώσσα σου , πρέπει να τους μιλάς στη γλώσσα τους ".

Για να ξεκαθαρίσω και τη θέση μου δηλώνω ότι πάντα ψήφιζα ΣΥΝ όχι γιατί με κάλυπταν πολιτικά αλλά ως αντιστάθμισμα ελέγχου στους εκάστοτε κυβερνήτες .
Όταν βγήκε ο Τσίπρας και άρχισαν τα light κόλπα νευρίασα και είπα ότι δύσκολα θα τους ξαναψηφίσω . Σε μια πιο ήρεμη όμως στιγμή σκέφτηκα ότι ο λόγος που τους ψήφιζα δεν έχει αλλάξει και πως τα καραγκιοζιλίκια αν και αηδιαστικά είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού . Η αλήθεια είναι πως για να πέσει ο δικομματισμός άρα και ο κρατισμός πρέπει να είμαστε πιο επιεικείς στα άλλα κόμματα απ ότι στα κυβερνητικά .
Και θα ναι καλό να πέσει ο δικομματισμός για όλους .

Δεν υπάρχουν σχόλια: