ο ΟΤΕ να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ όμως ?

Θυσιάζοντας το λιθανθρακικό σκέλος των σχεδίων συνεργασίας με την RWE φαίνεται ότι θα καταφέρει σήμερα να περάσει από το διοικητικό συμβούλιο τις βάσεις για μια στρατηγική συνεργασία με τον γερμανικό κολοσσό . Αν υλοποιηθεί ουσιαστικά θα κάνει την RWE προνομιακό «εταίρο» και ενδεχομένως μελλοντικά συνιδιοκτήτη ή και ιδιοκτήτη της ΔΕΗ, ερήμην άλλων διεκδικητών.Το έχουμε δει άλλωστε το σενάριο επί ΠΑΣΟΚ με πρωταγωνίστρια την Εμπορική . Οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, που αρχικά εναντιώθηκαν σφόδρα σε αυτήν την εξέλιξη, τώρα δείχνουν να αποστασιοποιούνται. Κατάλαβαν μάλλον ότι η συνεργασία της ΔΕΗ με την RWE είναι ένας κομψός τρόπος, ένα παράθυρο για να διατηρηθεί η κυρίαρχη θέση της κρατικής εταιρίας στην αγορά, μέσω συνεταιρισμών με τους Γερμανούς, όπου οι τελευταίοι θα έχουν το 51% και η ΔΕΗ το 49% .
Η αξιωματική αντιπολίτευση τώρα , που επί της αρχής δεν εμφανίζεται να είναι ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς, προτιμά να κοιτάζει… αλλού.
Κυνηγά τους… Γερμανούς στον ΟΤΕ, χωρίς να δίνει σημασία στους (επίσης) Γερμανούς τους οποίους επιμόνως θέλει να βάλει στη ΔΕΗ ο κ. Αθανασόπουλος, καθιστώντας την RWE στρατηγικό εταίρο της, χωρίς διαγωνισμό, χωρίς διαφάνεια, χωρίς τίμημα, χωρίς… τίποτα. Περιέργως το ΠΑΣΟΚ εστιάζει τελευταία ενάντια στην κοινοπραξία Endesa - Μυτιληναίου, έχοντας μάλιστα «παρέα» του την ίδια τη διοίκηση της ΔΕΗ - και τους συνδικαλιστές της. Προσφάτως μάλιστα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έκαναν ερώτηση στη Βουλή υποστηρίζοντας ότι η λειτουργία του περίφημου πλέον (πρώην) εργοστασίου παραγωγής ενέργειας της Αλουμίνιον της Ελλάδος είναι εναντίον των συμφερόντων της ΔΕΗ και πως δεν πρέπει να λειτουργήσει ως «συμπαραγωγός» αλλά ως «αυτοπαραγωγός».
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι:
-Πρώτον, αμφισβητούν τη γνωμοδότηση της (ανεξάρτητης) Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, που έκρινε ότι είναι πρέπον να λειτουργήσει ως συμπαραγωγή
-Δεύτερον, θεωρούν ότι είναι καλύτερα να μη λειτουργήσει το εργοστάσιο (σ.σ. διότι ως αυτοπαραγωγός η λειτουργία του είναι ασύμφορη - σύμφωνα με την ίδια την Endesa Hellas που είναι σήμερα ιδιοκτήτης του εργοστασίου και ουδείς μπορεί να τους υποχρεώσει να το λειτουργήσουν) και
-Τρίτον, προτιμούν να πληρώνει περισσότερα χρήματα η ΔΕΗ σε εισαγωγές (και άρα σε… εισαγωγείς) ενέργειας από το εξωτερικό παρά να λειτουργήσει μια εγχώρια μονάδα, η μόνη που είναι έτοιμη και μπορεί να καλύψει μέρος της καλοκαιρινής ζήτησης, καθώς η προσφορά δεν αρκεί, γι' αυτό και γίνονται οι διακοπές για τις οποίες από τώρα μας προετοιμάζουν.
Κεντρικό δε σημείο στην ερώτηση των βουλευτών είναι ότι την ίδια άποψη (να μη λειτουργήσει η συμπαραγωγή) έχει η… διοίκηση της ΔΕΗ και οι συνδικαλιστές της.
Που σημαίνει δηλαδή ότι κατ' αυτούς σημασία δεν έχει να αυξηθεί η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας μέσα στη χώρα και να απελευθερωθεί η αγορά, αλλά να μη θιγούν τα -ανταγωνιστικά- συμφέροντα της ΔΕΗ, τα οποία ακριβώς υπερασπίζουν και οι συνδικαλιστές εργαζόμενοί της, κάθετα ενάντιοι στην απελευθέρωση της αγοράς.
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα.
Στην Ελλάδα, μας αρέσει να βαφτίζουμε το κρέας… ψάρι. Μας αρέσει να μιλάμε για επενδυτικές ευκαιρίες, για απελευθέρωση των αγορών κι άλλα διάφορα.
Ωστόσο, ο πειρασμός να ΜΗΝ τα κάνουμε είναι μεγάλος όταν υπάρχουν συμφέροντα. Και εξηγούμεθα. Το Δημόσιο, που διαθέτει ακόμη το 51% της ΔΕΗ (και άρα μεγάλα περιθώρια να δίνει κομμάτια του μετοχικού κεφαλαίου), έχει λόγους να κάνει τα στραβά μάτια στη μη απελευθέρωση. Το έκανε με τον ΟΤΕ επί χρόνια.
Η ίδια η ΔΕΗ έχει κάθε λόγο ως οργανισμός να προσπαθεί να διατηρήσει την κυριαρχία της με όποιον τρόπο, ενώ τέτοιου είδους ενέργειες προφανώς βρίσκουν σύμφωνους και τους (ψηφοφόρους, μην το ξεχνάμε) συνδικαλιστές της, τα «αφτιά» των οποίων φροντίζει να χαϊδέψει και η αντιπολίτευση.
Και βεβαίως, υπάρχουν και τα συμφέροντα όσων ιδιωτών κερδίζουν από την καθυστέρηση της απελευθέρωσης, είτε πρόκειται για συμφέροντα που νιώθουν ότι έχουν μείνει πίσω στον αγώνα της παραγωγής ενέργειας, είτε πρόκειται για συμφέροντα που κερδίζουν από τις εισαγωγές.
Χαμένοι βέβαια βγαίνουν οι πολίτες αλλά και όσοι (εγχώριοι και ξένοι) τόλμησαν να πιστέψουν και να επενδύσουν κεφάλαια στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, με τρανταχτά παραδείγματα ακόμη και στις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές.
Όλα λοιπόν δείχνουν ότι ακολουθούμε τον δρόμο της προηγηθείσας απελευθέρωσης στην αγορά τηλεπικοινωνιών, αλλά σε χειρότερη έκδοσή της. Το αποτέλεσμα της απρόθυμης απελευθέρωσης στον τομέα των τηλεπικοινωνιών το έχουμε ζήσει. Στην ανάπτυξη του Internet και των ευρυζωνικών υπηρεσιών και μόνο εκεί όπου πήρε τα ηνία η ιδιωτική πρωτοβουλία (κινητή τηλεφωνία) το χάσμα είναι μικρό.
Στην ενέργεια, που απαιτεί μακρόπνοο σχεδιασμό και πολυετείς επενδύσεις με μεγάλα διαστήματα υλοποίησης και απόσβεσης, τα πράγματα ίσως αποδειχτούν πολύ… χειρότερα. Οι καλοκαιρινές εκ περιτροπής διακοπές ηλεκτροδότησης μπορεί να είναι μόνον η αρχή.

Πηγή : euro2day