Ιγν. Ραμονέ : «Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ»

Ξεκινώντας την ομιλία του στην αίθουσα Δ. Μητρόπουλου στο Μέγαρο, που αποδείχτηκε μικρή για να χωρέσει το κοινό του, ο μέχρι τον προηγούμενο μήνα διευθυντής της γαλλικής επιθεώρησης «Μοντ Ντιπλοματίκ» Ιγνάσιο Ραμονέ, τοποθέτησε το ακροατήριό του στην «ηλεκτρική καρέκλα»: «Στα λίγο περισσότερα από 40 λεπτά που θα διαρκέσει η ομιλία μου θέλω να θυμάστε ότι 40 γυναίκες θα πεθάνουν στη διάρκεια του τοκετού, 400 παιδιά θα πεθάνουν από μολυσμένο νερό, ενώ συνολικά 840 παιδιά κάτω των πέντε ετών θα πεθάνουν από θεραπεύσιμες ασθένειες. Ολοι αυτοί θα πεθάνουν λόγω της φτώχειας τους».Αυτή χαρακτήρισε τη μεγαλύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα και πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στον αναπτυγμένο κόσμο, αφού σήμερα, για πρώτη φορά, η ανθρωπότητα έχει 1.000 φορές μεγαλύτερο πλούτο απ' ό,τι χρειάζεται για να ζήσει όλη η ανθρωπότητα καλά, αλλά η άνιση κατανομή του εισοδήματος και ο σκανδαλώδης πλουτισμός ορισμένων επιβάλλει τη διατήρηση της φτώχειας για το μισό της ανθρωπότητας: ο ένας στους τέσσερις ανθρώπους στον πλανήτη επιβιώνει με λιγότερα από δύο δολάρια ημερησίως. Μόνο στην Ε.Ε. κάθε αγελάδα λαμβάνει ως επιδότηση 4 ευρώ ημερησίως. «Είναι καλύτερα να είναι κανείς ευρωπαία αγελάδα παρά να ανήκει στο 40% των φτωχότερων του πλανήτη», παρατήρησε.Εχοντας έναν παγκόσμιο χάρτη πίσω του, μίλησε και για ακόμη ένα σκάνδαλο: ότι η αναπτυξιακή βοήθεια από τον πλούσιο Βορρά στον φτωχό Νότο συνεχώς μειώνεται, παρά τις δεσμεύσεις, ενώ αντίθετα ο Νότος καταβάλλει μεγαλύτερα ποσά στον Βορρά ως αποπληρωμή χρεών.Περιέγραψε την οικονομική παγκοσμιοποίηση, το ιστορικό φαινόμενο που καθορίζει την εποχή μας, ως μια «ολοκληρωτική αγορά» ενάντια στο κράτος, τη σημερινή φάση του καπιταλισμού που επεκτείνεται εις βάρος κάθε έννοιας δημόσιου συμφέροντος σε υγεία, παιδεία, μεταφορές, βιομηχανία κ.λπ. Ενα σύστημα στο οποίο αποθεώνεται ο ατομισμός εις βάρος του συνόλου, ο εγωισμός στρέφεται κατά της αλληλεγγύης και τα κέρδη είναι αυστηρώς ιδιωτικά, ενώ καταφέρνει να κοινωνικοποιεί τις ζημιές, όπως φάνηκε και στην τελευταία κρίση του τραπεζικού συστήματος.Ιεράρχησε τις εξουσίες ως πρώτη τη χρηματοοικονομική αγορά, δεύτερη αυτή των ΜΜΕ ως ιδεολογική μηχανή της παγκοσμιοποίησης και μόλις τρίτη την πολιτική εξουσία. Πρότεινε ένα πλέγμα ερμηνειών για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει ώστε να μπορέσουμε να επέμβουμε, σύμφωνα με το οποίο ο κόσμος μας είναι μια παρτίδα σκάκι που παίζεται σε τρεις σκακιέρες: την οικονομική της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τη στρατιωτική, που πρωταγωνιστούν τα κράτη, και την περιβαλλοντική, που περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του κόσμου. Αφησε την ελπίδα να διαφανεί στις διεκδικήσεις των κοινωνικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής που, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, εφαρμόζουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, δρόμο που φαίνεται να ακολουθούν αντίστοιχα κινήματα στην Αφρική, και καταδίκασε ακόμη και τις σοσιαλιστικές ή αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, που παρά τα τολμηρά κοινωνικά τους μέτρα εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές.«Πείτε μου έναν Ευρωπαίο θεωρητικό της Αριστεράς τα τελευταία 20 χρόνια», προκάλεσε το καθηλωμένο για 2,5 ώρες κοινό του. «Εχουμε παραδώσει την ελευθερία τού σκέφτεσθαι στις αμερικανικές "δεξαμενές σκέψης". Και όταν η Αριστερά δεν σκέφτεται, η χώρα δεν προοδεύει», αποφάνθηκε και καταχειροκροτήθηκε

Πηγή : Ελευθεροτυπία