-
Οι συναρπαστικές αγορές έχουν και ανάλογα ακρωνύμια, ειδικά στους οικονομικούς κύκλους. Οι ταχέως αναπτυσσόμενες αγορές Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα, για παράδειγμα, αποκαλούνται «Bric» (από τα αρχικά των κρατών Brazil, Russia, India, China, όπου “bric” σημαίνει στα αγγλικά «τούβλο»), σε μια παρομοίωση που ταιριάζει στην γερή τους ανάπτυξη.
Άλλες χώρες, όμως, δεν είναι τόσο τυχερές. Για παράδειγμα οι Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, ενίοτε περιγράφονται ως «Pigs» ("χοίροι" στην μετάφραση, από τα αρχικά των Portugal, Italy, Greece, Spain.) Είναι πράγματι μια υποτιμητική παρομοίωση, που περιέχει όμως αρκετές αλήθειες.
Πριν οκτώ χρόνια, οι Pigs κατόρθωσαν να «πετάξουν.» Οι οικονομίες τους αναρριχήθηκαν στα ύψη μετά την ένταξη στην ευρωζώνη. Τα επιτόκια μειώθηκαν σε ιστορικά αρνητικά –και συχνά διαμορφώθηκαν αρνητικά, σε πραγματική βάση. Ακολούθησε η πιστωτική έκρηξη, όπως η νύχτα ακολουθεί την ημέρα. Οι μισθοί αυξήθηκαν, τα επίπεδα των χρεών φούσκωσαν, όπως και οι τιμές των ακινήτων και η κατανάλωση. Σήμερα όμως, οι Pigs πέφτουν πάλι στη γη.
Το πόσο μπορεί να κουτρουβαλήσουν, φαίνεται στα εμπορικά μεγέθη τους. Αν και η ευρωζώνη είναι εν γένει ισορροπημένη, στα τέλη του 2007 η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών ανάλογα με το 10% του ΑΕΠ. Στην Ελλάδα εμφανίστηκε το ογκώδες χρέος του 14% ενώ το ιταλικό έλλειμμα ήταν συγκριτικά αξιοπρεπές στο 3%.
Η συνήθης απάντηση σε ένα διογκούμενο έλλειμμα συναλλαγών είναι η κάθετη νομισματική υποτίμηση. Αλλά οι Pigs είναι μέλη του ευρώ, οπότε αυτός ο δρόμος είναι κλειστός.
Η επόμενη εναλλακτική είναι να βρεθεί ένας τρόπος χρηματοδότησης του ελλείμματος. Αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο σε καιρούς πιστωτικής ασφυξίας. Πράγματι, η Ισπανία ίσως έχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Στο παρελθόν οι ισπανικές τράπεζες, χρησιμοποιούσαν χαμηλής ποιότητας χρεόγραφα για την συγκέντρωση φθηνών κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αλλά η ΕΚΤ σκοπεύει τώρα να «σφίξει» τις κάνουλες δανεισμού.
Ετσι, απομένει η έσχατη και πλέον επίπονη λύση. Η ανταγωνιστικότητα μπορεί να αποκατασταθεί με μείωση των πραγματικών μισθών. Με άλλα λόγια, βαθιά ύφεση. Οι πιο δραματικές ενδείξεις απαντώνται ήδη στην Ισπανία, όπου η ανεργία αυξήθηκε κατά μια σχεδόν ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα στο β΄τρίμηνο.
Η Βρετανία, που αντιμετώπισε ανάλογα προβλήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν συμμετείχε πιλοτικά στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, απέσυρε την στερλίνα από το ERM και διεσώθη μέσω της υποτίμησης.
Ορισμένοι παρατηρητές διερωτώνται όμως σήμερα μήπως οι Pigs, που περιλαμβάνονται στο ευρώ, καταλήξουν με την πτώση τους ... στη σούβλα.
Πηγή : Euro2day.gr , FT.com
-
Πάτα το κιμ ή οι Κυριακές του Ζαν Ντεζέρ στη ναυτία της Γης
-
Ψαχνόμουν εδώ και καιρό να γράψω για την εποχή μας αλλά δυσκολευόμουν. Η
μακροσκοπική ανάλυση κοινωνικών φαινομένων είναι η σχετικά επιτυχημένη
τέχνη μου (...
Πριν από 1 μήνα
6 σχόλια:
Αυτά που περιγράφεις και ισχύουν είναι η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού.
Η τρέχουσα κρίση που πιθανά να ξεσπάσει σε λίγο θα είναι μια κρίση του ίδιου του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
πολυ ωραια αναλυση φιλε
αλλα εχω και μια ενσταση
αυξηθηκαν οι μισθοι πριν 8 χρονια; δε νομιζω
αντε να ηταν καμια εικονικη αυξηση
Το άρθρο προέρχεται από τους Financial Times και αυτό που λες είναι αυτό που ήθελα να δείξω : την μελλοντική αντίδραση του νεοφιλελευθερισμού .
Η κρίση του δόγματος , που αναφέρεσαι , έχει αρχίσει ήδη οι κινήσεις όμως σωτηρίας του , από τους υποστηρικτές του , είναι ακόμα στη αρχή . Θα δούμε πολλά παράδοξα και ακόμα περισσότερα μέτρα που θα συμπιέσουν τις κοινωνικές τάξεις μεταξύ τους . Εκεί κεντράρει , πιστεύω , το δημοσίευμα των FT για τους μισθούς .
Tο προηγούμενο πήγαινε στο φίλο rider .
Η απάντηση στο ερώτημα σου φίλε μου δον είναι ναι . Οι μισθοί αυξήθηκαν αλλά όχι οι άμεσοι ... Το μεγαλύτερο κόλπο των ευρωπαικών μεγάλων δυνάμεων με το ευρώ ήταν η πτώση των επιτοκίων βοηθούμενοι από το δυνατό νόμισμα . Οι μισθοί λοιπόν αυξήθηκαν μεν λίγο δε ΑΛΛΑ έπεσαν τα επιτόκια με αποτέλεσμα ανάπτυξη , αύξηση κατανάλωσης κτλ κτλ με δόλωμα τα φθηνά καταναλωτικά .
Μη ξεχνάς ότι για τους νεοφιλελεύθερους που κυβερνούν πρώτης σημασίας δείκτες είναι η ανάπτυξη , η κατανάλωση και η ανταγωνιστικότητα δείκτες οι οποίοι εξαρτώνται κυρίως από επιτόκια και πληθωρισμό .
Aπο το πανεπιστημιο τις οικονομικες αναλυσεις τις αντιπαθουσα.Νομιζω πως αυτο το αρθρο δειχνει τον λογο.Πισω απο τους υπολογισμους που περιγραφουν την ραγδαια αναπτυξη αυτων των χωρων κρυβεται μια τραγικη πραγματικοτητα.Τα "τουβλα" χτιστηκαν πανω στους ζητιανους που εχουν κατακλησει το Πεκινο,στις παραγκουπολεις του Ριο και στους αυξανομενους αριθμους αλκολικων στην Ρωσια.Σχετικα με αυτο:"Η ανταγωνιστικότητα μπορεί να αποκατασταθεί με μείωση των πραγματικών μισθών"o Marx στα μεσα του 19ου ειχε γραψει πως η ανταγωνιστικοτητα στον Καπιταλισμο ειναι ενας πολεμος που κερδιζεται με την εξαθλιωση και την αποστρατευση των στρατιωτων.Ευκολα συμπεραινει κανεις οτι ελαχιστα αλλαξαν απο τοτε.
@tyrion
Όποιος και να σου πει ότι διαφωνεί πρέπει να είναι φίλος του Μπάφετ αλλιώς δεν εξηγείται !
Όμως ας κρατήσουμε και λίγες νότες αισιοδοξίας .
Μη ξεχνάς ότι λόγω της ανάπτυξης των παραπάνω τριών χωρών και μερικών άλλων ίσως ξεκινήσουν κοινωνικές εξελίξεις (όχι βέβαια στα χρόνια που ζούμε)που καταλήξουν σε δικαιότερες αρχικά μορφές του καπιταλισμού και αργότερα σε μετεξέλιξη του καπιταλισμού σε κάτι άλλο .
Δημοσίευση σχολίου