Η υγιής αντίδραση στην αλχημεία των τραπεζών

-
Από τον Χρήστο Μιχαηλίδη της Ελευθεροτυπίας

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια στην Αγγλία, η έγκυρη εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» ξεκίνησε αγώνα εναντίον των τραπεζών για τις κρυφές, αλλά και φανερές χρεώσεις που έκαναν στους πελάτες τους, καθώς επίσης και στα παράλογα επιτόκια δανεισμού (κυρίως στα στεγαστικά, καταναλωτικά και τις πιστωτικές κάρτες) που είχαν. Από τις παράνομες υπερχρεώσεις (για μεταφορά χρημάτων από λογαριασμό σε λογαριασμό, για πληρωμή σε λογαριασμό τρίτων, για «παιχνίδια» με τις ημέρες στη χρέωση τόκων στις πιστωτικές κάρτες, και άλλες πολλές αλχημείες), η «Ιντιπέντεντ», με τη βοήθεια ειδικών αναλυτών και ορκωτών λογιστών, βρήκε ότι μέσα σε έναν μόνο χρόνο οι βρετανικές τράπεζες, σχεδόν όλες, έκλεψαν από τους πελάτες τους ποσό άνω των 5 δισεκατομμυρίων λιρών.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ξεσηκώθηκε και αμέσως άρχισε, οργανωμένα μέσω σοβαρών καταναλωτικών οργανώσεων, η διαδικασία καταγραφής και ελέγχου της καταγγελίας κάθε πολίτη που είχε πέσει θύμα αυτού του τραπεζικού πλιάτσικου, δημοσιοποιήθηκαν οι πιο κραυγαλέες περιπτώσεις, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τους παρανομούντες, και ξεκίνησε έτσι η επιστροφή των κλοπιμαίων. Εάν μπείτε, φέρ' ειπείν, στο site του Consumer Action Group, http://www.bankactiongroup.co.uk, μία από τις πολλές καταναλωτικές οργανώσεις που συνεργάστηκε με τις υπόλοιπες (κάτι που εμείς εδώ δεν κάνουμε), θα δείτε καταλόγους με τα χρήματα που υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν σχεδόν όλες οι τράπεζες -κανονικά, με ονόματα και ποσά.

ΕΔΩ στον τόπο μας, το τραπεζικό πλιάτσικο είναι σχεδόν καθολικής κλίμακας. Χθες, δεν υπήρχε ούτε μία εφημερίδα που να μην έκανε πρώτο της θέμα το εξωφρενικό γεγονός ότι, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης οι τράπεζες μειώνουν τα επιτόκια, σεβόμενες, αν μη τι άλλο (εκτός από τους κανόνες λειτουργίας της οικονομίας) τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο απλός κόσμος, τα δικά μας εδώ, ευαγή τραπεζικά ιδρύματα τα ανεβάζουν. Γράψαμε πολλές φορές κι εδώ, ότι τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών, σε σύγκριση με τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, είναι εξωφρενικά - πέρα από κάθε οικονομική λογική, ακόμα και εκείνης της «προσφοράς και της ζήτησης», που και αυτή έχει -και πρέπει να έχει- τους ηθικούς κανόνες της.

ΠΟΛΛΟΙ αναγνώστες μας μας έχουν γράψει τον τελευταίο καιρό, επισημαίνοντας πως, προκειμένου να απαλλαγούν από τη θηλειά των επιτοκίων των 15%, 16%, 18%, ακόμα και 21% στις κάρτες, εύκολα πλέον βρίσκουν κάποιον γνωστό τους, φίλο ή συγγενή, ακόμα και παιδί που σπουδάζει, σε ευρωπαϊκή χώρα, δηλώνουν διεύθυνση εκεί, και με αυτόματη χρέωση λογαριασμού που ανοίγουν στην ξένη χώρα (και που τον τροφοδοτούν με άμεση εντολή εκτέλεσης από εδώ), κατάφεραν να ξοφλήσουν τις εδώ κάρτες, να τις πετάξουν στον αγύριστο και να αποκτήσουν κάρτα από τράπεζα άλλης ευρωπαϊκής χώρας με επιτόκιο 5% και 6%. Βλέπετε, επειδή εμείς εδώ δεν έχουμε την «καταναλωτική οργάνωση» που έχουν άλλοι Ευρωπαίοι, ψάχνουμε και βρίσκουμε άλλους τρόπους για να λύσουμε το πρόβλημα. Και το λύνουμε.

ΤΕΛΙΚΑ και εύκολο είναι και νόμιμο απολύτως. Πολλές χώρες, μάλιστα, δέχονται τη διεύθυνση του καταθέτη σε άλλη χώρα και του στέλνουν εκεί τον λογαριασμό. Το μόνο που ζητούν είναι να ανοίξεις έναν τραπεζικό λογαριασμό εκεί και να αποδείξεις ότι έχεις σταθερή δουλειά για να πληρώνεις τις δόσεις σου. Ούτε σπίτι ιδιόκτητο σού ζητάνε ούτε τίποτα. Ας αντιδράσουμε, επιτέλους. Θα πείτε: Βοηθάμε έτσι άλλες οικονομίες. Απαντάμε: Why not? Και χαρακτηρίστε μας όπως και όσο θέλετε...
-