Η επιστροφή του εθνικού κράτους και της πολιτικής .

-
Από τον/την σχολιαστή του antinews (εδώ) : boanerges

Ασφαλώς και δεν είναι η μόνη απάντηση προς τον καπιταλισμό ο κομμουνισμός.
Ο κομμουνισμός απέτυχε σαν σύστημα στην πράξη και η ανθρωπότητα δεν νομίζω να έχει την πολυτέλεια να ανοίγει εκατόμβες εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε 80 ή 100 χρόνια για να προχωρήσει το άρμα της ιστορίας.
Βέβαια όλα αυτά είναι στην ουσία ψευδοεπιστημονικά και κρυπτοθρησκευτικά.Διότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η ιστορία θα πάει έτσι ή αλλιώς και η πάλη των τάξεων που δήθεν προχωράει την ιστορία μπροστά είναι διαστρέβλωση της φιλοσοφίας του Χέγκελ από τον Μάρξ και τίποτα παραπάνω.
Οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν-δυστυχώς.
Και οι εργαζόμενοι δεν έχουν αυτό που λένε ταξική συνείδηση.Εκεί ο καπιταλισμός έχει κερδίσει κατά κράτος. Σήμερα έχουμε άτομα.Έχουμε μονάδες και πολλούς ανεξάρτητους μεμονωμένους.
Απλά είναι τα πράγματα.Έχει χαθεί η έξωθεν καλή μαρτυρία και έχει αηδιάσει ο κοσμάκης.
Μερικά συνδικάτα προσπαθούν να κινητοποιήσουν, αλλά είναι οι επικεφαλείς τους τόσο σάπιοι, τόσο σαλτιμπάγκοι, τόσο καιροσκόποι που δεν πείθουν πλέον κανένα.
Δε βλέπετε τί γίνεται;Μιλάμε για πλήρη κατάρρρευση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και αντίπαλον δέος ουδέν.
Ο κομμουνισμός έχει πεθάνει ως πολιτικό σύστημα ας μη γελιόμαστε.Όχι δε μας κάνει πλάκα η ιστορία, όχι δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα κυβερνήσει το προλεταριάτο, το προλεταριάτο δεν υφίσταται πλέον ως συνειδητοποιημένο πολιτικό δυναμικό, έχει αντικατασταθεί από μεμονωμένους καταναλωτές, και η ιστορία δεν προδιαγράφεται και κάνει ό,τι της γουστάρει. Δηλαδή οι άνθρωποι κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τον Μάρξ (πάλη των τάξεων) ή τον Φουκογιάμα (τέλος της ιστορίας-τον θυμάται κανείς αυτόν;).
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι καθαρά πνευματικό και όχι πολιτικό.Το υποννόησε άλλος παραπάνω.
Υπάρχει στον τόπο μια τουλάχιστον χιλιόχρονη παράδοση που έχει τις λύσεις για τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου.Για όλα τα προβλήματα. Δεν έχουμε ανάγκη από κανέναν Μάρξ και κανένα Δαλάϊ Λάμα ή Ομπάμα. Ας μάθουμε πρώτα από που ερχόμαστε -δεν εννοώ φυλετικά ή αιματολογικά, αλλά πολιτιστικά- και αν δεν βρούμε τις λύσεις που ζητάμε ας τις αναζητήσουμε αλλού.
Τρέχει η κυρά να κάνει γιόγκα επειδή κάνει και η συνάδελφός της και αν την ρωτήσει για τα πατερικά κείμενα, το ησυχαστικό κίνημα που έγινε εδώ, παραδίπλα και εντρυφείς σε αυτό ανετότατα χωρίς γλωσσικές δυσκολίες σε κοιτάζει σαν εξωγήϊνη.
Αλλά όλα αυτά δεν τα αναφέρει ο πρωϊνός καφές,ούτε ο μεσημεριανός φραπές,ούτε ο βραδυνός μονοθεματικός αργιλές.
-