Η απλή πλευρά της κρίσης που σιγά σιγά αποκαλύπτεται .

-
Είναι μερικές μέρες τώρα που παρακολουθώντας κυρίως τα ξένα οικονομικά έντυπα μου έχει προξενήσει εντύπωση μια ανεπαίσθητη αλλαγή στην χρήση ορολογιών . Το παρατήρησα μετά από ένα σχόλιο του geokalp που μιλούσε για "κοπή της πίτας προς όφελος των ιδιωτών δανειοληπτών" .

Η νέα διεθνής δημοσιογραφική ορολογία περιγράφει πια την συνολική αξία των τοξικών προιόντων που προσπαθούν παγκοσμίως να εξαυλώσουν οι κυβερνώντες (τυπώνοντας καινούργια αξία για να αγοράσουν το χρέος που θέλουν να ακυρώσουν!!) ως "επιχειρηματικό χρέος" ή "corporate debt" (ο όρος αυτός χρησιμοποιείται και με άλλες ερμηνείες στην οικονομική θεωρία) .

Φαντεζί ο όρος αλλά πόσο αληθινός είναι ? Είναι τελικά πόλεμος ιδιωτών - επιχειρήσεων η κρίση αυτή ? Ή θέλουν να το παρασύρουν εκεί ούτως ώστε οι δομικές αλλαγές κανόνων που χρειάζεται το οικονομικό σύστημα να μην επισημανθούν ποτέ ?

Επιχειρηματικό χρέος είναι σίγουρα η κρίση που περνάμε (μην παρεξηγηθώ) . Αλλά είναι γενικά επιχειρηματικό το χρέος ή κάποιων επιχειρηματικών κλάδων που θέλουν να κρυφτούν πίσω από το γενικό παραλήρημα ? Το πρόβλημα είναι ο θεσμός της επιχείρησης ή η διαχείρισή της και ο χώρος που το εκάστοτε νομικό πλαίσιο αφήνει την επιχείρηση να δράσει ?

Και αν υποθέσουμε ότι ο εχθρός είναι οι επιχειρήσεις (ως θεσμός) τότε το αντίπαλο δέος δεν μπορεί παρά να είναι ο "λαός" ή μάλλον για να μην είμαι και τόσο ΚΚΕς στην ορολογία μου ο "ιδιώτης". Αν είναι ο λαός όμως που είναι τα κέρδη του από την νικηφόρα έκβαση αυτού του άτυπου μπρα-ντε-φερ επιχειρήσεων/ιδιώτη ?

Η νίκη νομίζω έχει ήδη κριθεί από τη στιγμή που όλοι οι "πάσχοντες" (εταιρείες-κλάδοι) από την κρίση τρέχουν να αντιμετωπιστούν ως ασθενείς από τον αιώνιο μάγο-χειρούργο-γιατρό το κρατικό πορτοφόλι . Το χρήμα του λαού δηλαδή .

Μήπως οι λύσεις είναι περισσότερο από απλές ?

Μήπως όμως οι απλές λύσεις που χρειάζονται μπορούν να επιφέρουν και αναδιανομή προς τους φτωχότερους ?

Μήπως γι αυτό το corporate debt είναι για γαιδάρους που είπαν το πετεινό κεφάλα ?

-