Ο κομπλεξικός ο άνθρωπος δεν γεννιέται , γίνεται .Και ξέρετε πως γίνεται ?
Όταν συνειδητοποιήσει πως αυτά που πίστευε ήταν όλα αβαβά και αποφασίζει να το γυρίσει ιδεολογικά προσπαθώντας να μην φανεί όμως τόσο πολύ το λάθος του στους άλλους γιατί δεν γουστάρει να εκτίθεται . Αυτό ο κομπλεξικός δεν το αντέχει.
Κι όταν έρχεται ένας "πιτσιρικάς" και του τη λέει αυτός απλά τρελαίνεται , λολ , το χάνει...
Ξέρετε γιατί ?
Γιατί έχει αποδείξει στον εαυτό του ότι επειδή κάποτε λάθεψε ενδέχεται να ξαναλαθέψει. Κι αυτό ο κομπλεξικός δεν το αντέχει .
χαχαχαχαχαχαχαχα δε πειράζει αγαπημένε Φ. , ξύδι...
Ζήσε τ' όνειρο ότι θα σώσεις εσύ κι ο "δικός" σου τη χώρα αμέσως μόλις την καταστρέψει ο άλλος . Κι άμα βρεις καμία χώρα στη θέση της τρύπα μου τη μύτη.
Όταν συνειδητοποιήσεις εσύ και οι συνεργάτες σου ότι προς το παρόν , μέχρι να δημιουργηθεί ο νέος φορέας που η ίδια η κοινωνία θα δημιουργήσει και φέρει για να την εκπροσωπήσει πολιτικά , μόνο με συνεργασίες μπορεί η χώρα να βγει από το αδιέξοδο γιατί υπάρχουν δυνάμεις που ξεπερνούν κόμματα και μλκιες θα ναι αργά για σένα για ακόμα μια φορά (και τότε να δεις κόμπλεξ που θα αναδύεται χαχαχα αλλά είπαμε ξυδάκι) .
Υ.Γ Να ήξερες πόσο διασκεδάζω με τη πάρτη σου αγαπημένε .
-
7 σχόλια:
Αυτή την φορά πρόλαβα και το παρακολούθησα το σήριαλ.
Το δε σχόλιό του προς εσένα, το έσβησε λίγο μετά.
Έτσι για να μάθεις ότι δεν κάνει να μιλάς και συνεργασίες ή για κοινωνικές διεργασίες έξω από τα μαντριά, συγγνώμη κόμματα.
Τώρα πως δικαιολογείται στο τελευταίο του άρθρο ο Χρύσανθος Λαζαρίδης να μιλά για ευρύτερες πολιτικές συμπράξεις, δεν γνωρίζω.
Μάλλον δεν βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Αντί να αφήσουν τον Σαμαρά να τραβήξει τον δρόμο του εκφράζοντας μόνο ο ίδιος αυτά που πιστεύει, έσπευσαν να τον περιχαρρακώσουν συμβουλάτορες και φίλοι από τα παλιά.
Θέλουν να το κάψουν και αυτόν;
Και μάλιστα εκ των έσω;
Τι να πω με αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε.
Και μετά όταν μιλάμε κάποιοι για ελπίδα που πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε, είμαστε οι εντεταλμένοι.
Στο έχω ξανγράψει, ο καθείς κρίνεται για τις επιλογές του.
Και τα άτιμα τα γραπτά μένουν.
Και που να έβλεπες αυτά που δεν δημοσίευσε χαχαχαχαχαχα.
Τι να πω τον βαρέθηκα τον τύπο , λέει τον ΓΑΠ ιδεοληπτικό ενώ ο ίδιος είναι χειρότερος κι από καθολικό παπά στο δογματισμό.
Και το ακόμα καλύτερο είναι ότι ο κακομοίρης δεν καταλαβαίνει ότι τον έχω εντελώς γραμμένο τον συγκεκριμένο και σαν πολιτικό αναλυτή αλλά και σαν ιδεολογικό πατρόνα (ποτέ δεν έχω απευθυνθεί στον ίδιο παρά μόνο όταν αυτός απευθύνεται σε μένα με επιθέσεις λολ) και ότι ο μόνος λόγος που γουστάρω να σχολιάζω εκεί είναι επειδή υπάρχουν 5-10 άτομα (σχολιαστές) που με ενδιαφέρουν.
Το γελοίο δε της υπόθεσης είναι ότι ναι μεν μου επιτίθεται δημοσίως και δημοσιεύει το πικρόχολο σχολιάκι του αλλά την απάντησή μου , ο κομπλεξικός , δεν τολμάει να την δημοσιεύσει χαχαχαχαχα αυτό το χαίρομαι πάρα πολύ γιατί δείχνει ΦΌΒΟ.Μη πάει και ξεφτιλιστεί στους ταλιμπάν του.
Η αναγνωσιμότητα τυφλώνει.
ΧΑΙΡΕΤΕ!
Πόσοι είναι ..."4,096 χαρακτήρες", ρε, παιδί μου! Εντελώς ακατάλληλη αυτή η φόρμα σχολίων, για μη "τουιτεροειδείς" σχολιαστές. Έγραφα μια ώρα και, και τώρα δεν μπορώ να το ανεβάσω. ΠΙΚΡΑ...
ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ, -πάντως!
Τι έπαθες , έγραφες και εξαφανίστηκαν ? πίκρα ρε πστ μου όντως.
Περιμένω εναγωνίως την κριτική σου για τις θέσεις μου όπως μου προανήγγειλες.
Να τους χαίρεσαι επ΄ευκαιρία φίλε , ελπίζω όλα να πήγαν καλά και να το κάψατε!!
Νήπιε, καλησπέρα.
Να τους χαίρεσαι.
Ελπίζω να κάηκε το πελεκούδι!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, παίδες! Μια χαρά ήταν. Πιο καλά κι απ' το καλλίτερο σενάριο που είχα στο μυαλό μου, -λέμε!
Αλλά "να τρώμε, να πίνουμε, να'χουμε ΚΑΙ το νου μας", -λέει...
α) ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ => ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ + ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑ
«Το σύστημα της δημόσιας πίστης, δηλ. των ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ, που τις αρχές του τις ανακαλύπτουμε κιόλας στο μεσαίωνα στη Γένουα και στη Βενετία, διαδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη στη διάρκεια της περιόδου της μανιφακτούρας. Το αποικιακό σύστημα με το θαλάσσιο εμπόριό του και με τους εμπορικούς του πολέμους τού χρησίμευσε σαν θερμοκήπιο. Έτσι στέριωσε πρώτα στην Ολλανδία, (: New York = Νέο Amsterdam). Το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους -ΑΔΙΑΦΟΡΟ αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος- βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή. Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού, είναι το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ τους. Γιαυτό είναι πέρα για πέρα ΣΥΝΕΠΗΣ η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται ΤΟΣΟ ΠΙΟ πλούσιος, ΟΣΟ ΠΙΟ βαθιά βουτιέται στα χρέη. Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo [πιστεύω] του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.
Το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης. Σαν με ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΙ προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ έτσι σε κεφάλαιο, ΧΩΡΙΣ νάναι υποχρεωμένο να εκτεθεί στους κόπους και στους κινδύνους που είναι αχώριστοι από τη βιομηχανική μα ακόμα κι από την τοκογλυφική τοποθέτηση. Οι πιστωτές του δημοσίου στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν δίνουν ΤΙ_ΠΟ_ΤΑ, γιατί το ποσό που δανείζουν ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ σε κρατικά ευκολομεταβιβάσιμα χρεώγραφα, που στα χέρια τους ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ να λειτουργούν, όπως θα λειτουργούσαν αν ήταν ισόποσο ΜΕΤΡΗΤΟ χρήμα. Άσχετα όμως και από την τάξη των αργόσχολων εισοδηματιών που δημιουργείται μ’ αυτό τον τρόπο και τον αυτοσχέδιο πλούτο των χρηματιστών που παίζουν το ρόλο του ΜΕΣΙΤΗ ανάμεσα στην κυβέρνηση και το έθνος -καθώς και των φοροενοικιαστών, των εμπόρων, των ιδιωτών εργοστασιαρχών, που μια καλή μερίδα ΚΑΘΕ κρατικού δανείου τούς προσφέρει την υπηρεσία ΕΝΟΣ κεφαλαίου πεσμένου από τον ουρανό- το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ έχει ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ τις μετοχικές εταιρείες, το εμπόριο με συναλλάξιμες αξίες όλων των ειδών, την επικαταλλαγή, με δυο λόγια: το παιχνίδι στο ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ και τη σύγχρονη ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑ».
Καρλ Μαρξ Το Κεφάλαιο, Τόμος Πρώτος, σ. 779, μτφ, Παναγιώτη Μαυρομάτη, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1978
και β) ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ => ΔΙΑΡΚΗΣ & ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΥΞΗΣΗ ΦΟΡΩΝ
«Επειδή το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ στηρίζεται στα ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ, που οφείλουν να καλύπτουν τις χρονιάτικες τοκοχρεωλυτικές κτλ. πληρωμές, το σύγχρονο ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ έγινε αναγκαίο συμπλήρωμα του συστήματος των εθνικών δανείων. Τα δάνεια δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση ν’ αντεπεξέρχεται σε έκτακτα έξοδα, ΧΩΡΙΣ να γίνεται αυτό ΑΜΕΣΩΣ αισθητό στον φορολογούμενο, μετά ΟΜΩΣ απαιτούν αυξημένους φόρους. Από την άλλη μεριά, η ΑΥΞΗΣΗ των ΦΟΡΩΝ, που προκλήθηκε με τη συσσώρευση απανωτών δανείων, αναγκάζει την κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση καινούργιων έκτακτων εξόδων να καταφεύγει διαρκώς σε καινούργια δάνεια. Έτσι, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα, που άξονάς του είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης (επομένως και το ακρίβαιμά τους), κρύβει μέσα του το σπέρμα της ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ προοδευτικής ΑΥΞΗΣΗΣ».
Καρλ Μαρξ Το Κεφάλαιο, Τόμος Πρώτος, σ. 780-781, μτφ, Παναγιώτη Μαυρομάτη, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1978
ΥΓ. Από σχόλιο του "Sic transit gloria mundi", -τα κεφαλαία δικά μου.
Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σας, ΑΝ ισχύουν τα παραπάνω. Σε μένα λογικά φαίνονται, αλλά δεν είμαι οικονομολόγος να γνωρίζω. Αν ισχύουν, περιγράφει, ΑΚΡΙΒΩΣ, την σημερινή κατάσταση. Προσωπικά, "έμεινα άγαλμα"...
Αλήθεια, σε ποια ανάρτηση έγινε το σκηνικό που περιγράφεις; Θέλω να το διαβάσω!
Δημοσίευση σχολίου