Οι ηγέτες ψόφησαν , οι σωτήρες αναστήθηκαν κι εμείς ακόμα περιμένουμε .

-
Εμείς = Νεοέλληνες .

Μόνιμα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου είδους ? Ημιμάθεια , υπεροψία , ψευτομαγκιά και στόμα πελώριο που εκτός από λεφτά καταπίνει με την ίδια ευκολία οτιδήποτε του πουν ακόμα και χαρτορίχτρες . Ε ? Στους πολιτικούς και τα media θα κολλήσει νομίζετε ? Αυτά τα καταπίνει αμάσητα νομίζοντας ότι πρόκειται για beluga κατευθείαν από το ποτάμι .

Το αστείο της υπόθεσης δεν είναι ότι καταπίνει χωρίς να μασήσει αλλά ότι μετά θέλει να συζητήσει (με τους υπόλοιπους ...αμάσητους) αν όντως ήταν φρέσκο ή αν τους την έφερε ο ταβερνιάρης . Σουρεάλ τραγωδία με ολίγον από κωμωδία και στη μέση οι υπόλοιποι .

Το συντριπτικό ποσοστό αυτό των Νεοελλήνων όμως είναι και που έχει την μικρότερη "ευθύνη" σε ότι αφορά την κατάσταση της χώρας εν έτη 2009 . Ευθύνη έχει σίγουρα αλλά τόση όση έχει και ο παγκίτης παίκτης στην ήττα μιας ομάδας .

Τους παγκίτες λοιπόν θα τους αφήσω στην ησυχία τους , προς το παρόν , για να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε σε άλλη διάσταση . Στην διάσταση αυτών που έχουν και την μεγαλύτερη ευθύνη . Είναι αυτοί που θα παραγγείλουν το beluga γνωρίζοντας τι αγοράζουν και πως το απολαμβάνουν αλλά γνωρίζοντας επίσης ότι ο ταβερνιάρης θα τους το πουλήσει όσο μπορεί πιο ακριβά . Και οι ηλίθιοι , όσο πιο ακριβά τους το πουλήσει , τόσο πιο πολύ θα το απολαύσουν .

Αφήνω τις μεταφορές και συνεχίζω .

Οι έχοντες , λοιπόν , δυνατότητα κριτικής και αναλυτικής σκέψης είναι οι ουσιαστικά υπεύθυνοι για το χάλι που λέγεται Ελλάδα . Αυτοί που συζητάνε σαν να είναι Πλάτωνες κριτικάρουν σαν να είναι Γκάντι αλλά παράλληλα (προφανώς λόγω ανεπάρκειας) αναζητάνε τον σωτήρα που θα σώσει τη χώρα από το βούρκο .

Η πνευματική ελίτ των πολιτών δηλαδή ψάχνει για σωτηρία !!

Αυτό και μόνο δείχνει το αδιέξοδο που υπάρχει στην δημόσια ζωή του τόπου . Δεν έχουμε βάλει ακόμα στο μυαλό μας ότι τυχών λύση θα επέλθει μόνο μέσα από συνεργασία των καθαρών κομματιών της κοινωνίας . Μόνο μέσα από συμμαχίες (ακόμα και αντίθετων ιδεολογιών) . Προς το παρόν η καθαρή κοινωνία είναι εγκλωβισμένη (με ευθύνη της ίδιας) σε μια λογική μεταπολίτευσης , σε μια λογική "θα τους σφάξω στην... κριτική" .

Και το ακόμα πιο αστείο είναι ότι νομίζουμε ότι κάνουμε και κάτι...
-

Εκλογές , Τράπεζες και Οικονομία .

-
Επανέρχομαι μετά από καιρό γιατί ανησυχώ πάρα πολύ για την τροπή που έχει πάρει η πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας λόγω της διαχρονικής φαιδρότητας που διακρίνει τα πολιτκά κόμματα και φυσικά τους οπαδούς τους .

Αρχικώς ξεκαθαρίζω πως η ανησυχία μου δεν προέρχεται από τις πράξεις ή τα πεπραγμένα των κομμάτων (αφού ουσιαστικά πεπραγμένα δεν υπάρχουν παρά μόνο ψεύδη) αλλά από τα λεχθέντα των οπαδών των κομμάτων .

Την στιγμή που μιλάμε επιχειρήται μια πόλωση από πλευράς ΜΜΕ και δικομματσιμού με σκοπό την τελική αποχαύνωση του ήδη αποχαυνωμένου 90% της χώρας . Το δυστύχημα είναι ότι οι βλάκες μασάνε και έχουν αρχίσει μια φοβερή πολεμική επιχειρηματολογία η οποία στηρίζεται στο ποιός είναι καλύτερος κλέφτης . Άρες μάρες κουκουνάρες δηλαδή .

Η ανησυχία μου βέβαια ,για να επιστρέψω στην αρχική μου σκέψη ,δεν έχει να κάνει με το ότι οι πρώην βλάκες αποβλακώνονται τελείως αλλά ότι οι πολιτικοί σχεδιάζουν την στρατηγική τους βάση αυτών .

Και προσέξτε να δείτε τι γίνεται στην πραγματική ζωή κι όχι σε αυτήν της TV :

Αυτή τη στιγμή οι τραπεζίτες , όπως έμαθα από υψηλά κλιμάκια , έχουν προγραμματίσει μέχρι τέλους του 2009 να μην χορηγήσουν στις επιχειρήσεις ούτε cent από δικά τους λεφτά για επενδυτικά σχέδια , ενώ όσων αφορά τα κεφάλαια κίνησης προτιμούν μόνο το καλό τους πελατολόγιο και μόνο υπό την αυστηρή μέγκενη των εγγύσεων .

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για την πολιτική ζωή ?

Πρώτον πως δίχως κρατικά λεφτά (έστω και μέσω των τραπεζικών οργανισμών) οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι καταδικασμένες με αφανισμό αφού όσο πέφτει η κατανάλωση και οι πωλήσεις τους τόσο περισσότεροι θα κλείνουν εκτοξεύοντας την ανεργία .

Δεύτερον αποδεικνύεται πως οι τραπεζίτες έχουν τους πολιτικούς για σφαλιάρες .

Τρίτον και σημαντικότερον (αυτή είναι η ανησυχία μου η τρομερή) εάν και εφόσον , όπως λέγεται , γίνουν εκλογές σύντομα η λειτουργία της οικονομικής ζωής της χώρας θα σκάσει σαν βόμβα αφού ήδη το κράτος (που είναι καλώς ή κακώς το οξυγόνο πολλών μικρών και μεγάλων) υπολειτουργεί .

Οι μεν νεοδημοκράτες δεν ασχολούνται καν με τις κυβερνητικές υποχρεώσεις τους αφού δεν τους περισσεύει χρόνος από τις κομματικές εκδηλώσεις . Οι δε Πασόκοι ερχόμενοι , όπως φαίνεται , στην εξουσία μέχρι να φέρουν τα δικά τους golden boys και τις κλασικές εξαδέρφες ως ιδιαιτέρες και μέχρι να τελειώσει η ανακαίνιση των γραφείων τους θα έχουμε πιάσει καλό 2010 !

Με κυβερνητικές πρωτοβουλίες ουσιαστικά ανύπαρκτες η οικονομία δεν πρόκειται να αντέξει στη δοκιμασία που λέγεται 2009-2010 , γιατί στην Ελλάδα αυτές είναι οι χρονιές που θα καταλάβουμε τι σημαίνει κρίση .

Οπότε όπως βλέπετε , αποχαυνωμένοι Πασόκοι και Νδκράτες , κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα και μαζί κι εσείς ηλίθιοι χειροκροτητές προέδρων .
-

Απλά πράγματα .

-
1. Ό,τι είναι εύθραυστο θα πρέπει να σπάει όσο είναι ακόμη μικρό. Τίποτα δεν μπορεί να αφεθεί να γίνει πολύ μεγάλο για να αποτύχει. Η εξέλιξη στην οικονομική ζωή βοηθά αυτούς που αναλαμβάνουν τα περισσότερα κρυφά ρίσκα -δηλαδή τους πιο εύθραυστους- να γίνουν και οι ισχυρότεροι (στην Ελλάδα βέβαια το ρίσκο ενός κρατικοδίαιτου επιχειρηματία είναι αντιστρόφως ανάλογο με τα κέρδη που προσδοκά) .

2. Καμία "κοινή μοιρασιά" στις ζημίες και "ιδιωτικοποίηση" στα κέρδη. Οποιαδήποτε εταιρία (που είναι δομικής σημασίας για το οικονομικό σύστημα) χρειάζεται στήριξη θα πρέπει να κρατικοποιείται (και να αναδιοργανώνεται αναλόγως την κοινωνική του σημασία) . Όποια δεν χρειάζεται βοήθεια θα πρέπει να παραμένει σε ιδιωτικά κεφάλαια. Έχουμε κατορθώσει να συνδυάσουμε τα χειρότερα στοιχεία καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Στη Γαλλία τη δεκαετία του ’80 οι σοσιαλιστές κρατικοποίησαν τις τράπεζες. Στις ΗΠΑ στη δεκαετία του 2000 το κράτος αναλαμβάνει τις τράπεζες. Πρόκειται για σουρεαλισμό.

3. Αυτοί που έχουν οδηγήσει, όντας τυφλοί, ένα σχολικό λεωφορείο (και έχουν... τρακάρει) δεν πρέπει να οδηγήσουν ξανά. Τα θεμέλια του οικονομικού συστήματος (πανεπιστήμια, αρχές ελέγχου, κεντρικές τράπεζες, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, διάφοροι οργανισμοί "γεμάτοι" από οικονομολόγους) έχουν χάσει την αξιοπιστία τους μαζί με την αποτυχία του συστήματος. Είναι ανεύθυνο και χαζό να εμπιστευτούμε την ικανότητα αυτών των ανθρώπων για να μας βγάλουν από την κρίση. Αντίθετα, θα πρέπει να ανακαλύψουμε τους ικανούς που έχουν όμως "καθαρά χέρια" (η διαχρονική ευθύνη ημών των πολιτών να επιλέγουμε πουλημένους για τη Βουλή είναι πρωτογεννής αιτία της σήψης)

4. Μην αφήνετε κανέναν που παίρνει υπέρογκα μπόνους να διαχειριστεί ένα πυρηνικό εργοστάσιο - ή τις ριψοκίνδυνες τοποθετήσεις σας. Το σίγουρο είναι ότι θα καταστρέψει οτιδήποτε είναι ασφαλές προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη, ενώ την ίδια στιγμή θα υποστηρίζει ότι είναι συντηρητικός. Τα μπόνους δεν συμβιβάζονται με τις εκρήξεις λόγω υψηλού ρίσκου. Η ασυμμετρία του συστήματος παροχής μπόνους μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε. (σωστή η τελευταία φράση , μάλιστα εγώ θα πρόσθετα την ίδια φράση ως χαρακτηρισμό της Ελληνικής πολιτικής κατάστασης μόνο που αντί για μπόνους βάλτε την λέξη πολιτική δημοφιλία)

5. Αντικατάσταση των περίπλοκων διαδικασιών με απλές. Η περιπλοκότητα της παγκοσμιοποίησης και των συνδεδεμένων σαν συγκοινωνούντα δοχεία οικονομιών θα πρέπει να αντικατασταθεί από απλά χρηματοοικονομικά προϊόντα. Η περίπλοκη οικονομία αποτελεί, ήδη, μορφή μόχλευσης: μόχλευση της αποτελεσματικότητας. Τέτοια συστήματα επιβιώνουν χάρη στη χαλαρότητα. Συνεχόμενη αύξηση των χρεών δημιουργεί έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο και δεν αφήνει περιθώρια για λάθος χειρισμούς. Σαφώς ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αποφύγει τις "φούσκες", όμως "φούσκες" όπως αυτή σε μετοχές αποδεικνύεται ότι είναι ήπιες. Αντίθετα, "φούσκες" στο χρέος είναι επικίνδυνες. (παραπλανητικό διότι ακόμα και οι ήπιες μετοχικές φούσκες που μιλά ο συγγραφέας ουσιαστικά από το χρέος δημιουργούνται άρα η αντικατάσταση που χρειάζεται πρέπει να είναι ολική και όχι επιλεκτική)

6. Μη δίνετε σε παιδιά δεσμίδες δυναμίτη, ακόμη και εάν υπάρχει προειδοποιητική επιγραφή σε αυτές. Περίπλοκα παράγωγα προϊόντα θα πρέπει να απαγορευτούν καθώς κανείς δεν κατανοεί πώς λειτουργούν και λίγοι είναι αρκετά λογικοί ώστε να τα γνωρίζουν. Οι πολίτες θα πρέπει να προστατευτούν από τους εαυτούς τους, από τραπεζίτες που προσπαθούν να τους πουλήσουν τέτοια προϊόντα και από εύπιστες αρχές ελέγχου οι οποίες ασπάζονται οικονομικές θεωρίες. (αυτό αφορά κυρίως αυτούς που έχουν περίσευμα και δεν ξέρουν τι να το κάνουν άρα προσωπικά χέστηκα αν χάσουν λεφτά από άγνοια , όσοι δεν έχουν περίσευμα και επενδύουν σε τέτοια προιόντα δεν το κάνουν από παραπλάνηση αλλά από φιλαργυρία οπότε είναι άξιοι της μοίρας τους)

7. Μόνο συστήματα Ponzi θα πρέπει να στηρίζονται στην εμπιστοσύνη. Οι κυβερνήσεις δεν χρειάζεται να προσπαθούν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη. Οι φήμες είναι προϊόν των περίπλοκων συστημάτων. Οι κυβερνήσεις, όμως, δεν μπορούν να σταματήσουν τις φήμες. Απλώς μόνοι μας θα πρέπει να ενισχύσουμε την άμυνά μας και να μην τις ακούμε. (μαλακίες , οι φήμες προέρχονται από εμάς τους ίδιους που αποτελούμε το σύστημα οπότε η σχέση φήμης-συστήματος δεν είναι θέμα ακοής αλλά κανόνων , αν οι κανόνες είναι σαφείς και ακολουθούνται τότε η φήμη χάνει μεγάλο μέρος από την δύναμη επηρροής της)

8. Μη δίνετε σε έναν εθισμένο φάρμακα, ιδιαίτερα όταν δεν πονά πλέον. Η χρήση της μόχλευσης για να λύσεις τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η υπερβολική μόχλευση δεν είναι μέθοδος ομοιοπαθητικής. Το πιστωτικό πρόβλημα δεν είναι παροδικό, είναι δομικό. Χρειαζόμαστε θεραπεία. (αυτή η φράση περιγράφει την παγκόσμια πολιτκή που συμφώνησαν οι G20...ο θεός ο ανύπαρκτος να βάλει το χέρι του για τα παιδιά μας)

9. Οι πολίτες δεν θα πρέπει να εξαρτώνται από τις επενδύσεις τους ή από τους ειδικούς για επενδύσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα καλό εισόδημα μετά τη συνταξιοδότησή τους. Η οικονομική ζωή θα πρέπει να γίνει λιγότερο περίπλοκη. Χρειάζεται να μάθουμε να μη χρησιμοποιούμε τις αγορές ως αποθήκες αξίας, άλλωστε δεν παρέχουν τις εγγυήσεις που ένας φυσιολογικός και απλός πολίτης χρειάζεται. Οι πολίτες θα πρέπει να έχουν άγχος για τη δουλειά τους , την οποία μπορούν να ελέγξουν , και όχι για τις επενδύσεις τους τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν. (μεγάλη κουβέντα αλλά δυστυχώς το σύστημα έχει διακλαδωθεί τόσο πολύ που η εξειδίκευση είναι πλέον θέμα επιβίωσης και τα υπόλοιπα θέματα που πρέπει να μας απασχολούν τελικά καταλήγουν να μας κουράζουν με αποτέλεσμα να τα παραδίνουμε στους ειδικούς εξειδικευμένους...)

10. Φτιάξτε ομελέτα αλλά με τα σπασμένα αβγά. Τελικά, η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μπαλώματα, όπως ακριβώς μία βάρκα που βυθίζεται δεν μπορεί να σωθεί με κομμάτια πανί στις τρύπες που έχει. Θα πρέπει να φτιάξουμε εκ νέου τη βάρκα, όμως με νέα υλικά: χρειάζεται να ξαναφτιάξουμε το σύστημα πριν το πράξει μόνο του. (οι απλοί πολίτες αν δεν μπορούν να συνδιαμορφώσουν το σύστημα πρέπει οπωσδήποτε να απαιτήσουν την αλλαγή του)

Ας προχωρήσουμε εθελοντικά στον καπιταλισμό 2.0, αφήνοντας ό,τι πρέπει να σπάσει και να διαλυθεί, μετοχοποιώντας το χρέος, βελτιώνοντας τις οικονομικές σχολές και τις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων, σταματώντας να δίνουμε Βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, καταργώντας τις μοχλευμένες εξαγορές, βάζοντας τους τραπεζίτες στη θέση τους, παίρνοντας πίσω τα μπόνους από αυτούς που μας οδήγησαν στην κρίση και μαθαίνοντας τους ανθρώπους να "ταξιδεύουν" στον κόσμο έχοντας λιγότερες βεβαιότητες. (μόνο συμμετέχοντας όμως μπορουν οι άνθρωποι να απαιτήσουν)

Εάν εφαρμόσουμε όλα τα παραπάνω, η οικονομική μας ζωή θα επιστρέψει στη φυσιολογική της πορεία και θα είναι πιο προσιτή στο βιολογικό μας περιβάλλον. Μικρότερες σε μέγεθος εταιρίες, καλύτερη οικολογία, καμία μόχλευση. Ένας κόσμος στον οποίο οι πραγματικά ευφυείς επιχειρηματίες και όχι οι τραπεζίτες θα αναλαμβάνουν τις ριψοκίνδυνες αποστολές, ενώ επιχειρήσεις θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν κάθε μέρα, χωρίς αυτό να γράφεται στα πρωτοσέλιδα.

Με άλλα λόγια σε έναν νέο κόσμο περισσότερο ανεκτικό για τους μαύρους κύκνους.

* Ο αρθρογράφος είναι βετεράνος trader, καθηγητής στο New York University's Polytechnic Institute και συγγραφέας του βιβλίου "The Black Swan: The Impact of the High Improbable".

ΠΗΓΗ: FT.com,Euro2day

ΥΓ : Τα κόκκινα γράμματα είναι προσθέσεις δικές μου
-